domingo, 11 de octubre de 2009
Uno, dos, tres, cuatro, cinco, seis, siete, ocho, MAAAAAAMMMMMMMMMMBO!!!



Sin palabras. Esta es la definicion de la salida de hoy. Nos ha costado casi dos años pero al final lo hemos conseguido.

3 comentarios:

Ferni dijo...

Bueno ja he pogut recuperar-me de la eixida d'ahir.
No he posat comentaris no perque no ne tinguera de comentari, sino que com el grup se va fer en dos desde l'eixida, pues no se lo que va pasar davant.
Aixo si, al anfitrio casi casi el deixen sense esmorsar.

Ala!, a cascar-la!!

Anónimo dijo...

javiparlin dice: El vertigo volvió a hacerme una pasada y no pude
coronar hasta el pilón. A la otra subida será que llevaremos siliconitis para pegarnos una buena tetada.

I can't feel my legs dijo...

El vertigo?... tu lo que tienes de vertigo es la velosidad... 'cabronasso'. Que te picaron y ya no te pudieron banderillar.
El próximo dia que vengas saldrás lastrado con una bombona de butano 'al llom'

About Me